این هم سالگرد تولدی دیگر بود که بگذشت

هیچگاه تاریخ تولدم را یاد نداشته ام. همیشه یا سادات خانم روز قبلش بمن تبریک گفته یا مادرم و خواهرانم. کلا مرد جماعت با این مراسم ها بیگانه است. برای همین است که معتقدم تمدن فقط مادر دارد. چون زنان آن را ساخته اند. اگر به ما مردها بود که همان ابتدای خلقت از بس چربی و شیرینی خورده بودیم احتمالاً نسلمان منقرض شده بود. اما این زنان بودند که لباس دوختند، کشاورزی کردند و به زمین دل بستند. احتمالا این زنان بودند که موی کودکانشان را بافتند و اینگونه اولین آرایش های زنانه را خلق کردند. به ما مردها باشد که ریشمان به نافمان می رسد.

بگذریم. این هم چهل و یکمین سالگرد تولد ما بود که در غربت گذشت بی آنکه کسی بداند و بفهمد.

پارسال هم تنها بودم.

سال قبلتر هم همچنین.

قبلتر از آن هم که به عشق سال های کرونا می مانست.

آخرش کتابی با همین عنوان خواهم نوشت: عشق سال های کرونا!!!