حرف های ناگفته

دلم پر از حرف های ناگفتنی است. نه اینکه نخواهم بگویم. برایشان واژگانی نمی جویم. دلم پر از احساساتی است که در واژگان نمی گنجند. احساسی از شعف و آگاهی و شادی. توهمی از جنس واقعیت. احساسم مثل آب چشمه زلال است. دلم یک بغل می خواهد برای گریه اما گریه ای از شوق دلم برای همه چیز تنگ شده. برای بوی فرانک برای قلمدوش کردن محمدصالح برای یک بوسه گرم سادات خانم برای بغل گرم و نرم مادرم دستان خشک و خشن پدرم نمی دونم چم شده. فریدون و فرخ...