راز ناشنیده

جانان روح افزای ای غایب ندیده
ای شعر نانوشته ای راز ناشنیده
زیباترین ترانه رویای عاشقانه 
پروانه وار مستور در پیله ای تنیده
هم تشنه مثل خورشید هم ابر در بهاران
بی سرزمین تر از باد از گرد ره رسیده 
چشمم براه خشکید در انتظار رویت 
از دوری تو قدّم همچون کمان خمیده
در آسمان روحت چون بال و پر ندارد
مرغ دلم به پایت آهسته آرمیده
تا چشم من به دام روی تو شد گرفتار
روحم خوش و سبکبار از دام تن رهیده
مهتاب جلوه کرده از آفتاب رویت
روشن شده دو چشمم ای رونق دو دیده
دانی چرا می ناب قرمز تر از گل سرخ
خون وزان گمنام از دامنش چکیده