تسلی بخشی های فلسفه

تسلی بخشی های فلسفه نام کتابی است از آلن دوباتن. او در این کتاب به شیوه ای روان و ساده آنچه از فیلسوفانی همچون سقراط، اپیکور، سنکا، مونتی، شوپنهاور و نهایتاً نیچه در مسیر زندگی آموخته را بیان می کند. درک او از افکار این فیلسوفان اگرچه شخصی و بیشتر الهام بخش است، اما واجد نکات ظریفی است که در لابلای گفتارهای خشک و سخت فیلسوفان گم می شوند و افرادی که به فلسفه آشنایی ندارند بدان راه نمی یابند. 

از فصول این کتاب سه نفر برایم جذابتر بودند اپیکور، مونتی و نیچه. درس های اپیکور در این کتاب شاید از آن رو که حرص و مسابقه دیوانه وار برای پولدار شدن در جامعه ما تبدیل به دغدغه ای ذهنی برای من شده، بسیار جالب توجه بود. 

اینکه خوشبختی در سه چیز است: داشتن دوستان خوب که با آنها بتوانی بحث های عمیق کنی. تفکر و نهایتاً اینکه بدانی لذت و عیش هر چه هم که زیاد باشد تنها سطحی از نیاز ما را ارضا می کنند و به خوشبختی بیشتر ما کمک نمی نمایند. اینکه بدانی ساعت 300 هزار تومانی و 180 میلیون تومانی هر دو یک ساعت را به تو نشان می دهند. اینکه سمند ایران خودرو و بنز اس 500 ای هر دو قرار است تو را به مقصد برسانند. اینکه خانه ات هر چه بزرگ باشد نهایتا تو در یکی از اتاق های آن می خوابی. 

پس چه خوب است بجای پولدار شدن راه و رسم خوشبخت بودن را بیاموزیم.