به یاد دختر آبی

مرا در بند میکنی 

چه در تاریکی محبسی نمور 

با پرده های خود ساخته از جنس فرمان 

و میان بازوان خشمگینت 

یا زورآزمایی حلقه ای با سرانگشتان کودکیم 

یا در پس دیوارهای هیاهوی دلخواستهء ورزشگاه 

که به آتش بکشم همهء وجودم را 

برای حبس کردن هوراهایم 

من از نسل بارانم 

جسمم را به زنجیز بکش 

تازیانه به زخمم بنشان

اما گوهر وجودم هماره روانست 

رها و آزاد 

از تارنمای کرم ابریشم