همسایه زورو

از نوستالوژی های دوران کودکی من سریال زورو بود. با آن سبیل ایتالیایی. خوش تیپ و دوبله لطیفی که نمیدانم کدامیک از صداپیشگان هنرمند کشورمان بجای او صحبت کرده بود. بچه که بودم هر روز هر طور بود خودم را به خانه می رساندم تا این سریال را ببینم. مادرم می گوید بچه که بودیم می رفتیم خانه خاله اقدس و این سریال را تماشا می کردیم. چون در کل فامیل تنها آنها بودند که تلویزیون داشتند. کلا زورو نوستالوژی چند نسل است. 

چند وقت پیش شنیدم که زورو در همین قبرستان نزدیک به خانه ما دفن شده است. رفتم و درباره آن تحقیق کردم. دیدم زورو افسانه ای بیش نبوده. بعد که بیشتر تحقیق کردم فهمیدم منظورشان گای ویلیامز بازیگر نقش سریال زورو است که سال 1957 که بشود 1336 خودمان ساخته شده است. این بازیگر آمریکایی در سفری که به بوئنوس آیرس داشته عاشق اینجا شده و در همین محله ای که ما اکنون ساکن هستیم ساکن بوده. بعد هم که در سال 1989 فوت شده در همین گورستان رکولتا مدفون گشته. البته تلاش ما برای یافتن قبر او به نتیجه نرسید چرا که متوجه شدم چند سال بعد از مرگ او خاکستر او را بنا به وصیتش به کالیفرنیا برده و در اقیانوس آرام ریخته اند. 

و این بود تلاش بی ثمر من برای یک کار فرهنگی...