به بهانه حوادث اخیر تهران

می گویند داعش از این کلمه خوشش نمی آید. هر کسی هم آن را بزبان بیاورد مجازات می کنند. داعش می پندارد با استفاده از این لغت او را به عراق و شام محدود می کنند. در حالی که داعش ادعای استقرار دولت اسلامی در تمامی بلاد مسلمان را دارد. افکار این گروه ملغمه ای است که اسلام سلفی و ابزار مدرن. گیدنز جامعه شناس انگلیسی بنیادگرایی را دفاع مدرن از سنت ها می داند. داعشی جماعت هم دقیقاً مصداق این نظر گیدنز است. داعشی اگر چه پایبند به سنت است اما از مظاهر مدرنیته برای رسیدن به اهدافش به خوبی استفاده می کند. نمونه بارز آن هم استفاده بسیار عالی از دنیای مجازی است. تا کنون به نظریه ای در جامعه شناسی بر نخورده ام که به طور دقیق این گروه را تحلیل کرده باشد. شاید بهترین تحلیل از رفتار آنها را بتوان در نظریات بزرگان جامعه شناسی کلاسیک همچون امیل دورکهایم پیدا کرد. مجموعا بنظر می رسد که داعشی ها همان بریدگان از جامعه هستند که به شدت مستعد خودکشی اند اما تلاش می کنند که به واسطه دین به کار خود مشروعیت ببخشند و اسم آن را هم شهادت می گذارند. آنها با تحریف این مفاهیم تنها به دنبال توجیهی برای خودکشی خود هستند. داعشی ها همان تفاله های رانده شده از احتماع هستند که نتوانسته اند در جوامعه خود (چه بومی و چه مهاجر) مستحیل شوند و جایگاهی پیدا کنند. گرویدن آنها به گروه های افراطی هم بدان جهت است که به آنها هویت می بخشد و به اعمال آنها معنا می دهد. اما هزینه این رفتارها را باید مردم بی گناهی بدهند که نه سر پیازند و نه ته پیاز... داعش محصول عقده های فروخورده است که در همه ما وجود دارد و شاید در ذات هر یک از ما یک داعشی وجود داشته باشد. فریدون و فرخ...